نشونه اش...

یکی از نشونه های دوست داشتن (واقعی) کسی اینه که وقتی نیست ولی داره باهات حرف میزنه، وقتی میبینی داره همه زورشو میزنه که چیزیو همین الان از دلت دربیاره و براش مهمه حتی یه کم و حتی ته ته های دلت هم دلخور نباشی، وقتی مراقبته و حمایتت میکنه، نگرانته و ولت نمیکنه، این طرف پای گوشیت ذوق کنی و بگی آره! دوسم داره! و بعد بغض کنی. حتی گریه کنی. چشم ها بی واسطه ترین راه به قلب آدمن. چشمی که گریه میکنه نشونه ی قلبیه که سرریز میشه. از خشم، از غم، یا از عشق...
خدا به همه ی آدما اشک های از سر عشق بده...