شیمی آدم‌ها

اشتباه می‌کنید وقتی خودتونو می‌ذارید جای همسر کسی و به اون زندگی غبطه می‌خورید. اشتباه شما غبطه خوردن به «ظاهر» یه زندگی و مقایسه‌ش با «باطن» زندگی خودتون نیست. گرچه که این هم اشتباه بزرگیه. اشتباه بزرگ‌تر اونجاست که تصور می‌کنید اون رابطه‌ها بدون همون آدم‌ها هم همونیه که هست. غبطه می‌خورید به یه زندگی و دلتون می‌خواد جای فلانی باشید که داره از تعهد، عشق، ثروت و آرامش لذت میبره و جای دیگه‌ای خداروشکر می‌کنید که جای بهمانی نیستید که داره از خیانت و بی‌عرضگی و بی‌فرهنگی همسرش پیر می‌شه. 

زندگی آدم‌ها طبق یک سناریوی از قبل نوشته شده پیش نمی‌ره و شخصیت‌ها فقط بازیگر‌ و بهره‌برداران صرف این رنج و لذت‌ها نیستند‌. اگه جای همسر فلانی بودی شاید حتی در همون بحران دو سه سال اول زندگی، طاقت نمی‌آورد و ترکت می‌کرد. شاید به پای نداشتن‌ها و نرسیدن‌ها نمی‌موند. اگه جای همسر بهمانی بودی شاید تفاهم دیگری با او می‌ساختی و عشق عمیق‌ و رابطه محترمانه‌تری تشکیل می‌شد. بابت جای دیگران بودن یا نبودن، نه حسرت بخورید نه خدارو شکر کنید. شیمی آدم‌ها مهمترین تعیین کنندهء زندگی‌هاست.