مرام دخترا

دخترا اینجورین که تا وقتی تنهان دوست زیاد دارن، به محض اینکه یه شریک عاطفی میاد تو زندگیشون دوستاشونو خلوت میکنن و اگه آخر این عاطفی بازیا به ازدواج ختم شه رسما دیگه دوستی واسه خودشون نگه نمیدارن مگر یکی دو تا خیلی عزیز و مهم! دوستای حذف شده یه مدت ناراحت میشن که چرا فلانی بی اعتنا شده بهشون، بعد که میفهمن دلیلش ظهور عشقه شاکی میشن که چرا حالا به این بهونه ی بی ربط به رابطه دوستانشون؟ دست آخرم که ماه ها میگذره و از دوست سابق هیچ خبری نیست جز عکس های عاشقانه اش تو اینستا و پروفایل، قبول میکنن که شاید او وقت نداره دیگه دوست خوبی باشه و ترجیح داده انرژیشو بذاره برای اینکه فقط معشوق خوبی باشه. ولی این سوال هیچوقت اونا رو ول نمیکنه، که آیا دوست سابق وقتی از محدود کردن خودش به خانواده که سال به سال تکراری تر میشن براش و یکی دو نفر دوست که حتما مثل خودش متاهل هم هستن، خسته شد، پشیمون میشه که دوستاشو از زندگیش بریده؟ یا اصلا یادشم نمیاد اونا رو و سخت دلش به زندگی جدیدش گرمه؟