introduction

یه روزی بیاین با خودتون خلوت کنین، ببینین واقعا اسم اون اصل هایی که واسه زندگیتون تعریف کردین چیه؟ اخلاق؟ دین؟ یا چارچوب؟ گاهی فقط برا خودمون چارچوب هایی داریم که توش چند تا بداخلاقی هم هست، چند تا رفتار ضدمذهب هم هست، اما چارچوب های ماست، قانون های ماست. و  بهتره موقع معرفی خودمون هم بگیم چارچوبای من اینان؛ نگیم من آدم مذهبی ای هستم، نگیم پایبند اخلاقم. بذاریم از همون اول محترم ثبت شیم و محترم هم بمونیم برا آدما. که یه روز کسیو که با این تصور که ما آدم مذهبی ای هستیم با رفتارامون شوکه نکنیم! ما در قبال واژه هایی که مصرف میکنیم مسئولیم. همونطور که به هرکسی نمیگیم "عاشقتم". میگیم؟

خب چون من از اول عمرم و همیشه آدم یه رویی بودم (بگم چقد به خاطرش دهنم صاف شده و انگ خوردم؟) همیشه از دیدن دو رویی بقیه شوکه شدم. ینی اصلا قابل درک هم نیست خداوکیلی خیلی از تناقص ها که آدما دارن! من اگه از کسی بدم بیاد تظاهر به دوست بودن باهاش نمیکنم. ولی خیلیا رو حتما دیدید که چقدر بازیگرهای خوبین لعنتیا! یا مثلا آدم هیچ اعتقادی به حجاب نداشته باشه، حلال و حروم پول رو اصلا نفهمه ینی چی، محرم نامحرمی رو املی بدونه، مست کنه شب های زیادی، یه خاور دل شکسته و به قول دین دار ها حق الناس پشت سرش باشه بعد خودشو "مذهبی" و "مسلمون" معرفی کنه! 

یه بار نوشته بودم که آدما بعضیاشون تو راه زندگی که یکی نیست و هزارتاس، بین دو راه موندن. یه پا تو اون راه، یه پا تو این راه، و گشاد گشاد دارن زندگی میکنن و جلو میرن! ولی اینجوری یه روز بالاخره جر میخورن چون راه مذهبی ها از راه غیرمذهبی ها خیلی سواس. اینجوری میشه که اونی که تا دیشب با دوست دختراش مست میشد امشب به اونایی که روزه نمیگیرن میگه بی دین و معتقده هرچی جای خودش! جوونی کردن وقت خودش، خدا و گشنگی کشیدن برا خدا هم سر جای خودش! 

#خنده_می_آید_مرا

۹۶/۰۳/۰۶

حمیده کوه افکن