تقویم زندگی

بعضی آدما اول تقویمن. تاریخ اومدنشون نقطه عطف بخشی از زندگیه. که زندگیت میشه دوران قبل اون و روزای بعد اون. این اومدن و رفتنا همون حقیقت تلخیه که دلیل حسرت بزرگترامون بود وقتی بچه بودیم. که "آی چه دورانی داری تو، ازش لذت ببر" گفتنا و نفهمیدنای ما مال این "زنده گی" کردنه بود. خیلیه که کسی شده باشی واسه خودت، بچه ای، خانواده ای، سن و سالیو رد کرده باشی و یه روز یه غریبه ازت بپرسه بزرگترین دردت چیه، یاد یه عشق هدر رفته جوونی بیفتی. عشق چرا باید هدر بره؟