ذهن مینیمالیسم

هر آدمى (حتى از فامیل) وقتى به نظرم اضافیه و فقط یه اسم تو گوشیه یا یه "دیگه چه خبر؟" تو دید و بازدیدهاى خانوادگى، تا وقتى حذفش نکنم آروم نمیشم. حذف نه از سر نفرت، به خاطر صرفه جویى در مصرف حال و حس. 

حذف آدما مراحل جذابى داره. پاک کردن شماره تماس از کانتکتاى گوشى، دیلیت یا بلاک در تلگرام و اینستا، و بهترین بخش، کشفِ حسِ بى تفاوتیم بهش. 

شاید بگید آخرى دست خودت نیست، ذهن رام آدم نیست. اینا رو میگى ولى در عمل نمیتونى یه "آدم" رو از ذهنت حذف کنى؛ اما ذهن من وقتى به این نتیجه رسیده که فلانى شبیهِ یه لباسِ نو اما زیادى تنگ یا گشاد تو کمد لباسام، برام بى فایده و اضافیه و باید حذف شه تا جامو باز کنه، پس از مدتها قبلش بى تفاوت بودن بهش رو شروع کرده. تا جایى که بعد از چند ماه از حذفش حتى چهره و اسمشو هم یادم نیاد.