آخرین مطالب
امکانات وب
اینو یه جا خوندم:
همیشه آماده باش تا اشتباهات دیگران را ببخشی. بی‌ادبی‌شان را، خیانت‌شان را، بی‌عقلی‌شان را و تهمت‌شان را.
این‌ها نشانه‌ی عدم بلوغ روحی آدم‌هاست.
آدم‌های نارس از این چیزها زیاد دارند.
تو رسیده باش و بالغ. با سبکبالی و بدون اینکه قضاوت کنی یا سرزنش، و بدون اینکه از این حرف‌ها آزرده شوی و آسیب ببینی، از کنار این چیزها رد شو.
اگر هوای دلت ابری شد و چشم‌های تو باریدند باران اشک‌ها را، بگذار این اشک‌ها باران رحمت و بخشش باشد برای آن‌هایی که نمی‌دانند و زمین دل‌شان خشک و شوره‌زار است.
و به نظرم احمقانه اومد
پس اینو جاش نوشتم:
بخشیدن دیگران خیلى سخته. بی‌ادبی‌شون، خیانت‌شون، بی‌عقلی‌شون و تهمت‌شونو بخشیدن، یعنى جون کندن بى صدا.
همهء ما مى‌دونیم که این رفتارها نشانه‌ء به بلوغ عقلی نرسیدن آدم‌هاست. می‌دونیم که آدم‌های نارس از این چیزها زیاد دارند و اینم می‌دونیم که اگه مام مثل اونا باشیم، بلوغ و شعورمون زیر سواله!
به حرف سادس، اما در عمل مى‌شه که به سختی، با اینکه از این حرف‌ها آزرده شدی و تا مرز کتک کاری خشمگینی، اما رد شی از کنارشون. چون نه اونا ارزش اینو دارن که به روان خودت آسیب بزنى، نه جدل و پروبال دادن به حماقت‌ها راهکار درستِ ادب کردن احمق‌هاست.
رازى که می‌خوام بهت بگم اینه که، انتقام درست از تمام بدیا و بدها، فقط بی‌تفاوتیه! کسی که به بلوغ عقلی و احساسی نرسیده، در مواجهه با همین بی‌تفاوتی‌ها ممکنه به خودش یه نگاهی بندازه. از ترسِ دیده نشدن! از ترسِ تایید نگرفتن. احمق‌ها رو تایید نکنید.
برچسب : نویسنده : draport0 بازدید : 123