سر پل ذهاب

پلاسکو مظلوم بود که دقمون داد و یادمون نمیره تا ابد، مجلس و حرم ترس و ناامنی و خون و انتحاری بود که یادمون نخواهد رفت اون روزا و صداها و تصویرها رو، اما زلزله اخیر تا یکی دو ماه دیگه یادتون میره اگه کُرد نباشید. من هم کُرد نیستم، اما یادم نمیره این آخرای آبان نود و شیشو. من عزیزترینمو اون حوالی داشتم و تا عمر دارم یادم نمیره که برای اولین بار تو زندگیم از یکی از بزرگترین ترسام (زلزله) نترسیدم چون همهء ترس و عجز و بیچارگیم خرجِ یه آدم شد و صبح فرداش خوشبخت ترین، سپاسگذارترین، خوشحال ترین و... لعنتی ترین دختر شهر بودم!